Stacja I: Pan Jezus na śmierć skazany
Niekiedy słudzy świata prześladowaniem sług moich doświadczają ich cnoty, uwydatniają ich cierpliwość i miłość, wywołują pośród cierpień z ich strony pokorne i nieustanne modły. Modlitwy i cierpienia płyną ku mnie jako hołd czci i chwalby mojego imienia. W ten sposób zły niechcący pracuje dla mej chwały, wtedy nawet, gdy sądzi, że Mnie wyrządza krzywdę (357).
Stacja II: Pan Jezus bierze krzyż na swe ramiona
Krzyż stał się łodzią, która wiedzie nas do przystani zbawienia; gwoździe stały się kluczami otwierającymi nam królestwo niebieskie (44) Kopnij świat; wypędź go z serca i uczuć swoich i zwiąż się z Ukrzyżowanym (332).
Stacja III: Pierwszy upadek Pana Jezusa
Nikt z was, mających na sobie ciało śmiertelne, nie może uniknąć walki. Jak rycerz wykazuje męstwo dopiero na polu bitwy, tak i dusza twoja doświadczyć się musi w boju z rozlicznymi utrapieniami (336).
Stacja IV: Pan Jezus spotyka Swoją Matkę
O błogosławiona i miła Pani, tyś nam dała kwiat najmilszego Jezusa. A kiedy kwiat ten wydał owoc? Wtedy, kiedy był zaszczepiony na drzewie krzyża... A co było łupiną tego ziarna? Wola Jednorodzonego Syna Bożego, który – jako człowiek – przyobleczony był pragnieniem chwały Ojca i naszego zbawienia (87).
Stacja V: Szymon Cyrenejczyk pomaga dźwigać krzyż Panu Jezusowi
Ci, co powstrzymują się od wspomożenia bliźniego, osłabiają miłość ku niemu, a przez to jednocześnie zmniejsza się moja miłość dla nich. Ze zmniejszaniem się zaś miłości mojej, słabnie ich pocieszenie. I tak, chcąc zyskać, tracą; chcąc stracić, zyskują (262)
Stacja VI: Święta Weronika ociera twarz Panu Jezusowi
Postawiłem was obok bliźniego, abyście mogli uczynić dlań to, czego nie możecie uczynić dla Mnie, to znaczy kochać go łaskawie i bezinteresownie, nie spodziewając się z tego żadnej dla siebie korzyści (243).
Stacja VII: Drugi upadek Pana Jezusa
Nasz Król czyni jak prawdziwy rycerz, który walczy dopóty, dopóki nie zostaną pobici nieprzyjaciele. Jego ciało ubiczowane zwycięża wroga ciała naszego. Jego prawdziwa pokora, męka i hańba pokonywają pychę, uciechy i chwałę świata. Jego mądrość pokonywa złośliwość czarta. Ręką bezbronną, przytwierdzoną i przygwożdżoną do krzyża, pobił księcia świata tego, wsiadłszy niby na koń na drzewo krzyża świętego (33).
Stacja VIII: Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty
A oto łzy, które zaczynają dawać życie, łzy tych, którzy na widok swych win i grzechów, z bojaźni kary, zaczynają płakać. Te łzy z serca pochodzą, z uczuciowości; duszę, nie wezbraną jeszcze nienawiścią doskonałą winy z powodu zniewagi Mnie wyrządzonej, porusza tylko boleść - którą ona odczuwa w sercu – kary, grożącej jej po popełnieniu winy: i oto łzy w oczach zadość czynią boleści serca (128).
Stacja IX: Trzeci upadek Pana Jezusa
Kto nie walczy, nie zwycięży, a kto nie zwycięży, jest pokonany (353)
Stacja X: Pan Jezus z szat obnażony
Obleczcie się w Chrystusa, słodkiego Jezusa; jest to tak mocna szata, że ani czart, ani stworzenie nie mogą jej zerwać, jeżeli sami tego nie zechcecie (42).
Stacja XI: Pan Jezus przybity do krzyża
Bóg dał nam księgę, to znaczy Słowo, Syna swego. Księga ta napisana została na drzewie krzyża nie inkaustem, lecz krwią z inicjałami najsłodszych i najświętszych ran Chrystusowych. I któżby był tak głupi i ograniczony, żeby jej nie mógł odczytać?... Na inicjale nóg odczytamy, że one zostały przytwierdzone na to, ażebyśmy utwierdzili swoją miłość do Niego. W boku Jego znajduje się życie łaski. W cierniem uwieńczonej głowie Chrystusa zagubimy bolesny cierń naszej własnej woli (cierń, zaiste, gdyż kłuje i dręczy duszę, która jest nim ukoronowana). Czytając bezustannie inicjały rąk przygwożdżonych, spełnić będziemy wszelkie czynności duchowe i umysłowe jak najściślej dostosowane do woli Bożej (29)
Stacja XII: Pan Jezus umiera na krzyżu
Baranek z głębi nędzy daje wam wielkie bogactwo. Z wąskiego słupa krzyża, na którym był przybity, rozdziela dary na wszystkie stworzenia rozumne; kosztując goryczy żółci, dostarcza nam łagodności nigdy niezgaszonej. Pogrążony w smutku, udziela pociechy; przybity do krzyża, uwalnia was z więzów grzechu śmiertelnego; stając się niewolnikiem, czyni was wolnymi: wyrywa was z niewoli czarta. Był sprzedany, a odkupił was krwią swoją. Przyjmując dla siebie śmierć, wam dał życie (25).
Stacja XIII: Pan Jezus zdjęty z krzyża
Na krzyżu zakończyła się dla Słowa, Syna mego Jedynego, męka pragnienia bolesnego, którą Słowo odczuwało od pierwszej chwili zesłania Go przeze Mnie na świat. I w Nim pragnienie waszego zbawienia trwa zawsze, lecz On już nie czuje męki (21).
Stacja XIV: Pan Jezus złożony do grobu
Unikaj wiatru podstępnego, to jest upodobania w sobie. Idź spocząć w boku Ukrzyżowanego i tam inteligencję swoją przyłóż do tego, by przeniknąć tajniki Serca. Tam rozpłomieni się twoja miłość i zobaczysz, że Chrystus uczynił ze swego ciała pieczarę, ażebyś ty w niej znalazł schronienie od wrogów, pragnących cię pojmać, i mógł odpocząć i ukoić ducha w uczuciu miłości (228).
Tekst „Drogi krzyżowej” został przygotowany w 2024 roku, dla upamiętnienia 100-lecia istnienia i 35 lat pracy misyjnej w Polsce bezhabitowych sióstr dominikanek ze zgromadzenia Unia św. Katarzyny ze Sieny – Misjonarki Szkoły.
Wykorzystano fragmenty książki Myśli Świętej Katarzyny Sieneńskiej, Wydawnictwo Antyk, 1998 (w nawiasach numery cytowanych myśli). Tekst elektroniczny do pobrania z bloga MISJONARKI SZKOŁY https://misjonarkiszkoly.blogspot.com/p/do-pobrania.html.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz